ευπαράδοχος

εὐπαράδοχος, -ον (Α)

1. (με ενεργ. σημ.) εύκολος, πρόθυμος να δέχεται

2. (με παθ. σημ.) ευκολοπαράδεκτος, ευπρόσδεκτος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + παρα-δοχή (< παρα-δέχομαι)].